Anna Wolff

Ustawienia systemowe metodą Berta Hellingera to głęboka praca z człowiekiem i jego systemem rodzinnym. Coraz więcej osób trafia na tę metodę, gdy klasyczne formy pracy nie przynoszą pełnej ulgi, a w życiu wciąż powtarzają się te same schematy: w relacjach, pieniądzach, zdrowiu czy poczuciu własnej wartości.

Na tej stronie wyjaśniam w prosty sposób, czym są ustawienia systemowe, skąd się wywodzą, jak wyglądają warsztaty ustawień systemowych oraz dla kogo ta forma pracy może być pomocna.
To opis oparty na moim doświadczeniu jako terapeutki ustawień systemowych z wieloletnią praktyką.

​

Czym są ustawienia systemowe?

​

Ustawienia systemowe wychodzą z założenia, że nie jesteśmy oddzielnymi jednostkami. Każdy z nas należy do różnych systemów:

• systemu rodzinnego – ród, przodkowie, wcześniejsze pokolenia,

• systemu zawodowego – firma, organizacja, zespół,

• systemu społecznego – naród, grupa, kultura.

W każdym z tych systemów działają niewidzialne zasady, które wpływają na nasze życie. Bert Hellinger nazwał je porządkami miłości.
Kiedy te porządki są szanowane, w naszym życiu jest więcej przepływu, lekkości, miłości i sprawczości.
Kiedy są naruszone, pojawiają się:

• powtarzające się trudności w relacjach,

• brak partnera lub ciągłe przyciąganie podobnego typu partnerów,

• problemy z pieniędzmi i sukcesem,

• objawy psychosomatyczne,

• poczucie, że „niosę coś, co nie jest tylko moje”.

Ustawienia systemowe pozwalają zobaczyć cały system z szerszej perspektywy – tak jakby ktoś zrobił „zdjęcie” Twojego rodu – i znaleźć bardziej wspierający porządek.

​

Metoda Berta Hellingera – skąd się wzięły ustawienia systemowe?

​

Bert Hellinger był niemieckim terapeutą, który w swojej pracy łączył:

• doświadczenia z terapii rodzin,

• podejście systemowe

• analizę transakcyjną

• elementy psychoanalizy, terapii gestalt i pracy z ciałem,

• wieloletnią obserwację dynamik pojawiajacych się w relacjach miedzyludzkich

Na tej podstawie zauważył, że w wielu rodzinach powtarzają się podobne wzorce:
np. cieżkie losy przodków, są powtarzane przez ich dzieci i wnuki, powtarzają się straty finansowe, uzależnienia, choroby, wypadki w podobnym wieku.

Hellinger opisał działanie pewnych praw, które warunkują prawidłowe działanie systemu rodzinnego – nazwał je porządkami miłości.

​

Porządki miłości w ustawieniach systemowych.

I.  Prawo przynależności

Każdy, kto należy do systemu rodzinnego, ma prawo do swojego miejsca.
Dotyczy to m.in.:

• dzieci (także nienarodzonych, zmarłych, poronionych),

• rodziców i dziadków,

• wcześniejszych partnerów rodziców,

• osób silnie związanych z historią rodu (np. ofiary, sprawcy).

Jeśli ktoś zostaje wykluczony, zapomniany, przemilczany, system dąży do przywrócenia równowagi. Bardzo często ktoś z młodszego pokolenia nieświadomie identyfikuje się z losem tej osoby, np. powtarza jej cierpienie, chorobę, samotność czy porażkę.

​

II. Prawo hierarchii (kolejności) 

W systemie obowiązuje porządek:
ci, którzy przyszli wcześniej, mają pierwszeństwo przed tymi, którzy przyszli później.

Oznacza to m.in.:

• rodzice są „pierwsi”, dzieci – „później”,

• starsze rodzeństwo jest „przed” młodszym.

Zaburzenia pojawiają się wtedy, gdy np.: dziecko emocjonalnie staje się „partnerem” dla rodzica, albo „rodzicem” dla swoich rodziców.
Wtedy bierze na siebie ciężar, który nie należy do dziecka.

 

​III. Prawo równowagi w dawaniu i braniu.

W relacjach dorosłych ważna jest równowaga – kiedy jedna osoba tylko daje, a druga głównie bierze, relacja stopniowo się osłabia.

W relacji rodzic–dziecko jest inaczej:
rodzice dają, dziecko przyjmuje. Dorosłe dziecko „oddaje” to, co otrzymało, dalej – swoim dzieciom lub światu (przez pracę, twórczość, relacje).

Ustawienia systemowe pomagają zobaczyć, gdzie porządek został naruszony i jak można go przywrócić.

​