Poczucie samotności towarzyszy wielu osobom, które straciły bliźniaka w początkowej fazie swojego życia. Bywa, że nawet w licznym towarzystwie wśród przyjaciół, rodziny lub rodzeństwa, czują się osamotnieni i nierozumiani. Niejednokrotnie także własnych rodziców uważają za nieodpowiednich.
Wydaje im się powinni być oni inni. Szczególne zastrzeżenia mają w stosunku do rodzeństwa. Brat lub siostra są mili ale nie do końca właściwi. Z przyjaciółmi też coś jest nie tak, podobnie jak z partnerem. Rodzice, rodzeństwo, przyjaciele, czy partnerzy takich osób nie mają lekko. Ich wszystkich samotny bliźniak odbiera jako niewłaściwych, nawet jeśli są właściwi. On szuka kogoś innego. W bliskich osobach poszukuje rodzeństwa, które utracił w łonie matki. Jest kompletnie nierozumiany przez otoczenie i sam siebie też nie rozumie. Również wielu psychoterapeutów nie potrafi zrozumieć takiego bliźniaka, ponieważ nic nie wiedzą o jego wczesnej stracie.
Nawet jeśli rodzice są bardzo kochającymi i empatycznymi ludźmi, nie są w stanie zastąpić jednego: bliźniaczego rodzeństwa. Pomimo całej troskliwości nie rozumieją swojego dziecka i tego co je dręczy.
Nie rozumieją jego uczuć, samotności oraz bólu. Często ma to początek już z chwilą narodzin. Część niemowląt, które dużo płaczą, przeżyło taką stratę.
Nawet bardzo opiekuńczy rodzice nie pojmują czego potrzebuje ich dziecko, które doświadczyło takiej tragedii, w łonie matki. Nie są w stanie tego pojąć, bo skąd mieliby to wiedzieć?
Później pojawiają się trudności w szkole i w relacjach z rówieśnikami. Ich przyczyn nie domyślają się ani nauczyciele, ani rodzice. Nie znają źródła kłopotów.
I tak poczuciem braku zrozumienia i ogromną tęsknotą w sercu samotne bliźniaki wkraczają w dorosłość.
Czasem samotnie urodzony bliźniak czuje tkliwość wobec młodszej siostry, jako małej, delikatnej istoty, jednak tak naprawdę chciałby, żeby łączył go z nią inny rodzaj bliskości (jak z siostrą bliźniaczką).
Poza tym zauważa, ze kiedy się urodziła zabrała całą uwagę rodziców. Takie dziecko, czując że rodzice się od niego odwrócili, przypomina sobie o odejściu bliźniaka.
Wiele osób, które przeżyły śmierć swojego bliźniaka w łonie matki, cierpi z powodu tęsknoty, smutku, bezsilności. Lekarze często nazywają ten zestaw objawów depresją. Z naszego doświadczenia wynika, ze taki rodzaj „depresji”, ustaje gdy zostaną odkryte i nazwane uczucia związane z utratą bliźniaka. A. i B. Austermann
